ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΛΗΣΤΕΙΑ

Ένα παράξενο νεκροταφείο ναζί που είχαν ταχθεί στην δημιουργία μιας μακρινής πατρίδας απ’ όπου θα εξαπλώνονταν οι μανιακές πεποιθήσεις του Χίτλερ, ανακαλύφθηκε σε δάσος του Αμαζονίου.
Τα ευρήματα προδίδουν την εφαρμογή ενός παράξενου σχεδίου της δεκαετίας του ’30, για την εγκατάσταση μιας άρχουσας φυλής χιλιάδες μίλια μακριά από τη Γερμανία.
Το νεκροταφείο και άλλα υπολείμματα που άφησαν οι φανατικοί ναζί, αναλύονται σ’ ένα νέο βιβλίο με τίτλο «The Guayana Project- μια Γερμανική περιπέτεια στον Αμαζόνιο». Οι αδιάλλακτοι ναζί, πίστευαν ότι ήταν καθήκον τους να εποικίσουν τον κόσμο σαν τους πρωτοπόρους της άγριας δύσης στην Αμερική.
Είναι γνωστό ότι μετά τον πόλεμο πολλοί ναζί περιπλανήθηκαν σε απομακρυσμένες περιοχές της Νότιας Αμερικής, καλυπτόμενοι από φασιστικές κυβερνήσεις και στρατιωτικές δικτατορίες.
Η εξαιρετική ταινία του 1978, «τα παιδιά από τη Βραζιλία», εξιστορούσε ένα περίεργο σχέδιο κλωνοποίησης του Χίτλερ το οποίο είχε αναλάβει να φέρει σε πέρας ο Μένγκελε στο καταφύγιο του στη ζούγκλα. Ο προορισμός φάνταζε σχεδόν εξωπραγματικός.
Αλλά η τραχύτητα της αμαζόνειας ζούγκλας ήταν μια παράξενη επιλογή προορισμού.
Τα ιστορικά ναζιστικά «αποτυπώματα», βρίσκονται στα νεκροταφεία με τους αγκυλωτούς σταυρούς, τις φωτογραφίες στα γερμανικά αρχεία, καθώς και στα υπολείμματα των εγκαταστάσεων.
Σε ένα νησί ενός παραπόταμου του ποταμού Jary στη Βραζιλία, ο συγγραφέας Jens Gluessing βρήκε έναν ξύλινο σταυρό ύψους τριών μέτρων διακοσμημένο με αγκυλωτούς σταυρούς που πιστοποιούσε ότι τουλάχιστον ένας από τους εξερευνητές δεν γύρισε ποτέ πίσω στο Βερολίνο.
Φέρει την επιγραφή: «Joseph Greiner πέθανε εδώ στις 2.1.1936, ένας θάνατος από τον πυρετό στην υπηρεσία της γερμανικής ερευνητικής εργασίας.»
ΟΙ ντόπιοι αποκαλούν την περιοχή «ναζιστικό νεκροταφείο», και αρχικά προορίζονταν να είναι μέρος μιας σειράς των ναζιστικών εγκαταστάσεων πέρα από το Αμαζόνιο
Ποιοι ήταν όμως οι ιεραπόστολοι του Hitler που θα διέδιδαν το Ευαγγέλιο του ολοκληρωτισμού;
Στα αρχεία του υπουργείου εξωτερικών της Βραζιλίας, καθώς και στο Εθνικό Μουσείο του Ρίο ντε Τζανέιρο, ο Gluessing βρήκε τις λεπτομέρειες της αποστολής του Greiner.
Ο Greiner έφθασε το 1935, σταλμένος από τη ναζιστική κυβέρνηση και πέθανε από κίτρινο πυρετό ή ελονοσία. Ήταν ένας από τρείς αξιωματικούς που στάλθηκαν σαν εμπροσθοφυλακή αυτού που πίστευαν ότι θα ήταν ένα κύμα αποίκων.
Ο Greiner και οι συμπατριώτες του, προσέλαβαν ντόπιους για να εξερευνήσουν την περιοχή που οριοθετεί τη γαλλική Γουιάνα με σκοπό την εποίκηση της για το Ράιχ. Είχαν επίσης βλέψεις στις γειτονικές βρετανικές και ολλανδικές αποικίες.
Έστειλαν στο Βερολίνο τις λεπτομέρειες για το πώς οι γερμανικοί στρατιώτες θα μπορούσαν να ζήσουν στη Βραζιλία, ακόμα κι αν το σχετικό ρεπορτάζ τους κάνει λόγο μόνο για τη συλλογή δειγμάτων της πανίδας και της άγριας φύσης.

Ο Schulz Kampfhenkel, ανώτερος αξιωματικός των S.S. και ηγέτης της αποστολής που κόστισε τη ζωή του Greiner, επιστρέφοντας από τη ζούγκλα, έγραψε στην αναφορά του προς τον Himmler:
«Δύο είναι οι λιγότερο εποικημένες, αλλά οι πλούσιες σε φυσικούς πόρους, περιοχές στη γη. Η Σιβηρία και η Νότια Αμερική. Αυτές μόνο είναι ικανές να προσφέρουν μόνο ικανές δυνατότητες μετανάστευσης και τακτοποίησης για τους σκανδιναβικούς λαούς.
Δεδομένου ότι η Σιβηρία μπορούσε αν πάσα στιγμή στην γειτονική Κίνα, σύστησε την Αμαζονία για «την εξάπλωση του ζωτικού χώρου.»
Προσθέτοντας χαρακτηριστικά: «Γιατί μια πιο προηγμένη άσπρη φυλή μπορεί να προσφέρει σημαντικές δυνατότητες για την εκμετάλλευση της περιοχής.»

Μια ταινία παρήχθη παρουσιάζοντας την εργασία του Greiner στη ζούγκλα στη δεκαετία του ’30.
Με ένα εκατομμύριο γερμανούς αποίκους ήδη εγκατεστημένους στη Βραζιλία, υποστήριξε ότι το ο σπόρος είχε ήδη ριχτεί για την επέκταση του Τρίτου Ράιχ και ότι θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν ένα «προγεφύρωμα» ενάντια στην αμερικανική επιρροή στην περιοχή.
Ο συγγραφέας βρήκε όμως στοιχεία, που δείχνουν ότι ο Himmler είχε «πενιχρό ενδιαφέρον» για τα μεγαλοπρεπή σχέδια του Kampfhenkel και θεώρησε ότι η χρονική στιγμή δεν ήταν η κατάλληλη για τέτοιου μεγέθους σχέδια.
Η εμπειρία του που απέκτησε ο Kampfhenkel από την αποστολή, τέθηκε σε χρήση από τη ναζιστική πολεμική μηχανή: έγινε κύριος εμπειρογνώμονας της ναζιστικής Γερμανίας στην εναέρια ερμηνεία φωτο-αναγνώρισης.
Μετά τον πόλεμο οι Αμερικανοί τον συνέλαβαν και κρατήθηκε για λίγο σε ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου στο Σάλτζμπουργκ. Πέθανε το 1989, χωρίς να σταματήσει να ονειρεύεται μια γερμανική αποικία μέσα στα τροπικά δάση.