καθε ανθρωπος ειναι ενας ηρωας ταινιας

– Φρανσουά Τρυφό: Τι σας άρεσε σε αυτό το μυθιστόρημα «Ψύχωση» του Ρόμπερτ Μπλοχ;
Αλφρεντ Χίτσκοκ: «Νομίζω ότι το μόνο πράγμα που μου άρεσε και που με έκανε να αποφασίσω να γυρίσω αυτή την ταινία ήταν το πόσο ξαφνικά γίνεται ο φόνος στο ντους.Είναι τελείως απρόσμενο και αυτό μου κίνησε το ενδιαφέρον».
– Ενας φόνος που θυμίζει περισσότερο βιασμό.Νομίζω πως το μυθιστόρημα βασίστηκε σε μια αληθινή ιστορία,έτσι δεν είναι;
«Ναι,από την ιστορία κάποιου που κρατούσε το πτώμα της γριάς μητέρας του κάπου στο Ουισκόνσιν».
– Το μαχαίρωμα της Τζάνετ Λι στο μπάνιο είναι πολύ επιτυχημένο.
«Το γύρισμα αυτής της σκηνής κράτησε επτά ημέρες.Είχαμε 70 διαφορετικές θέσεις της κάμερας για 45 δευτερόλεπτα ταινίας.Για αυτή ειδικά τη σκηνή μού έφτιαξαν μια θαυμάσια κούκλα,με το αίμα να τρέχει από τις μαχαιριές.Δεν τη χρησιμοποίησα όμως.Προτίμησα να ντουμπλάρω την Τζάνετι Λι με μια κοπέλα,ένα γυμνό μοντέλο. Από την Τζάνετ δεν βλέπαμε παρά τα χέρια,τους ώμους και το κεφάλι.Ολα τα άλλα έγιναν με το μοντέλο.Το μαχαίρι φυσικά δεν ακουμπά ποτέ το κορμί της, όλα έγιναν στο μοντάζ.Ούτε μια στιγμή δεν βλέπουμε κάποιο μέρος-ταμπού του γυναικείου κορμιού γιατί ορισμένα πλάνα τα κινηματογραφήσαμε στο ρελαντί ώστε να μη φανεί το στήθος.Είναι η πιο βίαιη σκηνή της ταινίας.Οσο η ταινία προχωρεί,η βία μειώνεται σταθερά αφού και η ανάμνηση αυτής της σκηνής αρκεί για να γεμίσει με αγωνία τις επόμενες σκηνές σασπένς».
– Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το «Ψυχώ» πειραματική ταινία;
«Ισως. Αυτό που κυρίως με ικανοποίησε είναι ότι η ταινία επέδρασε πάνω στο κοινό και αυτό ακριβώς ήθελα.Στο “Ψυχώ” το θέμα και οι ήρωες δεν έχουν και τόση σημασία.Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η συναρμολόγηση των κομματιών της ταινίας,η φωτογραφία,η ηχητική μπάντα και η καθαρά τεχνική πλευρά μπόρεσαν να κάνουν το κοινό να στριγκλίσει.Νομίζω ότι είναι μεγάλη ικανοποίηση για εμάς να χρησιμοποιούμε την κινηματογραφική τέχνη για να δημιουργήσουμε μαζική συγκίνηση.Και με το “Ψυχώ” τα κατάφερα.Αυτό που ταρακούνησε το κοινό δεν ήταν κάποιο μήνυμα,μια καταπληκτική ερμηνεία ή κάποιο περίφημο μυθιστόρημα.Αυτό που συγκίνησε το κοινό ήταν η ίδια η ταινία και τίποτε άλλο.Γι΄ αυτό αν είμαι περήφανος για το “Ψυχώ” είναι επειδή πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ταινία μου,ανήκει σε εμάς τους κινηματογραφιστές.Σε εσάς και σε εμένα».