ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΛΑ

Στις αρχές του 1930, και αφού ήδη είχε προηγηθεί πειραματική εκπομπή από τη «Σχολή Μεγαρέως», στην πρωτεύουσα και στη Θεσσαλονίκη η λειτουργία του Ραδιοφώνου Τσιγγιρίδη, θα εκπέμψει πομπός που είχε τοποθετηθεί στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός» (πλατεία Καρύτση), σε συνεργασία με τον Όμιλο Φίλων του Ασυρμάτου. Ήταν η προσπάθεια προοδευτικών ανθρώπων της εποχής να διαφημίσουν τα οφέλη του ραδιοφώνου. Είχε προηγηθεί σειρά διαλέξεων από Καθηγητές του Πανεπιστημίου και μηχανικούς, ενώ την ημέρα της εκπομπής δόθηκε διάλεξη με θέμα «Σκοπός και ωφελήματα εκ της παγκοσμίου ραδιοφωνίας». Καταγράφεται δε, ως η πρώτη οργανωμένη μνεία και προσπάθεια ανοικτής επικοινωνίας του πολιτισμένου κόσμου. Τα εγκαίνια εκείνου του Σταθμού έγιναν με κάθε επισημότητα από τον Υπουργό Συγκοινωνίας Καραπαναγιώτη, ενώ μεταδόθηκε συναυλία με το έργο «Ελληνική Ραψωδία» από τους καθηγητές του Ελληνικού Ωδείου Ηβη Πανά, Τ. Σούλτσε, Σ. Μάγκου και Α. Αντωνοπούλου. Ο πομπός είχε εγκατασταθεί σε ειδικό θάλαμο στον πρώτο όροφο του Παρνασσού, ενώ η κεραία είχε τοποθετηθεί στη στέγη του κτιρίου. Παραπλεύρως του θαλάμου μάλιστα είχε διαμορφωθεί στούντιο («μουσικός θάλαμος») απ’ όπου μεταδιδόταν η συναυλία, ενώ ραδιόφωνο (δέκτης) είχε τοποθετηθεί στην αίθουσα διαλέξεων και ακουγόταν στο κοινό μέσω ενός μεγαφώνου μεγάλης ισχύος. «Η ακτίς δράσεως του πομπού θα είνε δύο περίπου χιλιόμετρα, κατά συνέπειαν θα ακουσθή εις όλην σχεδόν την πόλιν των Αθηνών υπό των κατόχων ραδιοφωνικών δεκτών», έγραφαν οι εφημερίδες!