Μετρα εαυτον – και αν αντεχεις μαθε τον

Χ. 63 ΠΑΛΛΑΔΑ
Ποτέ δε ζει ο φτωχός. Ούτε πεθαίνει.
Κι όταν παριστά τη ζωή, νεκροζωή,
ο ταλαίπωρος. Χρειάζονται τύχες μεγάλες,
και χρήματα πολλά για να γνωρίσει
το γκρέμισμα της ζωής ως το θάνατο.
X. 328 ΠΑΛΛΑΔΑ
Ένα ρω, ένα λάμδα,
και οι κόλακες διαφέρουν απ’ τους κόρακες.
Φυλάξου όσο ζεις.
Κόλακες λένε τους κόρακες των ζώντων.
Χ. 82 ΠΑΛΛΑΔΑΣ
Μήπως νεκροί,
οπτασιαζόμεθα επίμονα ότι ζούμε;
Μήπως, Έλληνες άνδρες,
στη συμφορά μας βολεμένοι,
θεωρούμε βίο μας ένα όνειρο;
Ή μήπως επιζούμε πράγματι εμείς,
σε μια νεκροζωή;
Χ. 98 ΠΑΛΛΑΔΑΣ
Ζύγισα τη φιλία σου
– Σέξτους φίλτατε,
ζυγίζω και τις ύβρεις σου,
που, όλο περισσότερες, την πλάστιγγα βαραίνουν.
Γι’ αυτό και –
-Σέξτους υβριστή,
σου επιστρέφω την πανάλαφρη φιλία σου.
Βαρέθηκα, με όλο και περισσότερη δική μου,
να προσπαθώ
– Σέξτους φίλτατε,
να ισορροπώ του διασυρμού το βάρος.
ΧΙ. 349 ΠΑΛΛΑΔΑ
Και από πού και πώς μετράς το κύμα
και τα πέρατα της γης, εσύ που φέρεις
πρόσκαιρο σώμα από χώμα λιγοστό;
Μέτρα εαυτόν – και αν αντέχεις μάθε τον,
κι ύστερα ζήτησε να σταθμίσεις το άμετρο.
Το πήλινό σου όριο να ορίζεις δεν μπορείς
πώς γεωμετρείς το άπειρο;
Χ. 84 ΠΑΛΛΑΔΑ
Έκλαψα όταν γεννήθηκα, πεθαίνω – κλαίω.
Μάτια από χώμα κι από δάκρυ
κι αναλύονται.
Ω γένος Ανθρώπων, οικτρό, ασθενές
πολύδακρυ,
αχνοφαίνεσαι στη γη, υδρατμός
ενώ ήδη διαλύεσαι.
Μετάφραση κι Απόδοση
του παντοτινού
δασκάλου και φίλου
Μίνου Βολανάκη