ΤΑ ΝΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΟΧΙ

Ναι!
αυτό είναι που φταίει
είναι που τελικά
αυτό το καλοκαίρι
ανεπιθύμητο είναι
Όχι!
άκρη δεν βγάζει
με φθινόπωρο μοιάζει
κι έξω να στέκομαι
στης νύχτας τις ώρες
να μετράω μπόρες
να βλέπω καταιγίδες
σύνεφα να φεύγουν
αστέρια να φέγγουν
από άδειο στόμα
να μη βγαίνει λέξη
δικαιολογία
κατηγορία
απορία
βρισιά
Ναι!
και η καρδιά να τρέχει
σαν μικρό παιδί
που θέλει να παίξει
που θέλει να σκαρφαλώσει
που θέλει να βουτήξει
που θέλει να τσαλαπατήσει
και να πονά στο στήθος
ερμητικά κλεισμένη
σαν άγριο ζώο
βίαια φυλακισμένη
Όχι!
να βγάζει γλώσσα
να αυθαδιάζει
να μην υπακούει
να μην ντρέπεται
για όσα επιθυμεί
κι όσα λαχταράει
λες και ο κόσμος γύρω
έπεσε σε αιώνια νάρκη
Ναι!
μόνη της χορεύει
και σε άδειους δρόμους
τρελά χοροπηδά
τον καθρέφτη αποφεύγει
στο σκοτάδι τρυπώνει
το ήλιο φασκελώνει
Όχι!
όχι άλλα καλοκαίρια
όχι άλλα φλεγόμενα αστέρια
να πέφτουν με φόρα
απ΄του ουρανού την αγκαλιά
σε τέτοια κατηφόρα
όχι άλλες αναμνήσεις
από ξέγνοιαστε διακοπές
όχι άλλες συγκινήσεις
από εφηβικές εκδρομές
έρωτες που κλείστηκαν
σε όστρακα με την ελπίδα
να γίνουν μαργαριτάρια
αγάπες που βυθίστηκαν
σαν πλοία ξεχασμένα
στα βάθη μιας θάλασσας
ή σε έρημα λιμάνια
για πάντα αραγμένα
αγκυροβολιμένα
Ναι!
έχει και συνέχεια
αυτή η αποστροφή
ετούτου του καλοκαιριού
η φτηνή ντροπή
Μες στην αυτοκαταστροφή
τα απλυτα ρούχα στο κρεβάτι
τα άπλυτα πιάτα στο ράφι
όλη μου η ζωή
ατάκτως τακτοποιημένη
μεσα σε χάρτινες κούτες
στιβαγμένη
έτοιμη να μετακομίσει
απ΄την αρχή να ξεκινήσει
όσα έγιναν έγιναν
να πεί
να δικαιολογηθεί
και σε δαγκωμένα χείλη
ο λυγμός να πνιγεί
γιά όσα έφυγαν
για όσα σκόρπισαν στον αέρα
να σκύψει για λίγο το κεφάλι
τον δρόμο να πάρει πάλι
Ναι δυστυχώς
αυτή η ανηφόρα
μόνος σύντροφος και φίλος
πιά σε αυτή
τη δια βίου
ατέλειωτη επιδρομή
σε μια κάθετη εφόρμηση
σε μια κάθετη πτώση
χωρίς αλεξίπτωτο
χωρίς ορατότητα
χωρίς ελπίδα
τίποτα να σωθεί
τίποτα να ξεφύγει
από της βαρύτητας
το καταραμένο νόμο
Β.Γ.