φαρμακωμένο κόσμημα η εκ των ένδον λύπη

[fblike]

 
Άγιοι μας Βίλεμ Ντε Κούνινγκ και Τζο Χέντερσον,
μεγάλη η χάρη σου,
τι άλλο θα αντικρίσουν τα ανοχύρωτα μάτια της ψυχής μας;
CLIPART RADIO : ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠEΜΠΤΗΣ
[φαρμακωμένο κόσμημα
η εκ των ένδον λύπη
μιά κερδίζω και τρείς χάνω
παίζοντας απερίσκεπτα
τυχερά παιγνίδια
που με κατάντησαν
μια αλητήρια ψυχή
έτοιμη να εκραγεί
σαν χειροβομβίδα]
Το μενού σήμερα, έχει τα εξής πιάτα ημέρας : ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΧΡΥΣΟΠΟΥΛΟΣ, ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΜΙΧΑΛΗ ΤΡΑΝΟΥΔΑΚΗ και ΚΩΣΤΑ ΚΟΥΛΗ (ναι, ναι, όλοι οι καλοί χωράνε, καμμιά φορά και οι κακοί). Αναλυτικά:
6 με 8 : «Route 66». ο Φίλιππος Χρυσόπουλος μπαίνει στην αγαπημένη του χτυπημένη Buick 8, παίρνει τον “Route 66″ και ταξιδεύει σε παλιά και καινούργια λημέρια. Περνάει από μικρά, σκονισμένα μπαράκια όπου οι μπάντες παίζουν για την ψυχή τους, τις μπίρες τους και μερικά δολάρια για βενζίνη. Σταματάειόπουακούει rock ‘n’ roll, blues,country, soul, rhythm ‘n’ blues, gospel, garage και, φυσικα, Elvis.Κλείνει τα αυτιά στις εποχικές μόδες και τραγουδάει δυνατά ό,τι είναι αυθεντικό, αληθινό. Εκεί, κάπου στην έρημο της Δύσης, Παραμένει πιστός σε αυτόπου έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι:
“It’s only rock ‘n’ roll but I like it…”
8 με 10: «ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ ΜΑΖΙ» με τον Σταύρο Σταυρόπουλο. (Τρείς μήνες μετά)
Η γυναίκα που ήταν ο κόσμος, εξαντλημένη από τις αζήτητες γέννες, έπεσε σε μια νεκροφάνεια. Αυτό που είχε δημιουργήσει η ίδια έμοιαζε με φωτογραφία ενός άλμπουμ. Μόνο αυτός κατάλαβε τον φόβο της γιατί τον ένοιωσε να την διαπερνά αναίτια. Εκείνη την ημέρα, σύμφωνα και με τις γραφές, ο κόσμος σταμάτησε. Το αλάτι είχε δημιουργήσει ξεραμένα βουνά και η ουσία είχε χαθεί. Μάζεψε τις λέξεις, όπως στις παλιές τυπογραφικές μηχανές, πήρε ένα ένα γράμμα και σφράγισε τα χείλη της. Ήταν μόνος με τον κόσμο στον κόσμο. Η γυναίκα που ήταν ο κόσμος άνοιξε με λύπη θολή και είπε: Ο χρόνος πίσω δεν γυρνά, αναπαυμένη πάνω στις φωτογραφίες της. Είχε την χλομάδα χιλίων στρατιωτών. Έσυρε δυο αδιάλλακτα βήματα που φάνηκαν χρόνια. Πλησίασε πάνω απ’ τον κόσμο που είχε μόλις γεννηθεί. Το ξαπλωμένο της είδωλο την κοίταξε από χτες. Κρατούσε το πιστόλι σφιχτά, για την χαριστική βολή.
Δεν υπήρχε όμως κανείς για να της δώσει το παράγγελμα.
Ξαφνικά, δίχως να ακουστεί από πουθενά φασαρία, ο σιγαστήρας έβγαλε ένα μικρό θολό καπνό και ο κόσμος σταμάτησε. Ένας νέος προορισμός θα άρχιζε. Κι όλα έγιναν – σαν έτοιμα από πάντα – κόκκινα πάνω, γύρω, κάτω από τις φωτογραφίες της.
Η στάχτη που άφησε μετά το ήσυχο, ψιθυριστό πυρ, με τον αέρα, έγινε άμμος στη Σαχάρα.
10 με 12: «025» / ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΡΑΝΟΥΔΑΚΗΣ… Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες και στους καυγάδες. Με το θέρος και τη ζέστη να μας αποχαιρετούν και τις τιμές του πετρελαίου να απογειώνονται, έχουμε ανάγκη να βρούμε εναλλακτικές λύσεις θερμότητας. Να μια αιτία, να ανάψουν για τα καλά τα αίματα… Ετοιμαστείτε για καύσωνα… εις τον οικείον Υπολογιστήν.
12 με 2: «Τσίου Ν ιάου Τσουκουμπίου» / ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΛΗΣ. Μια βόλτα στα προάστεια του mainstream, με ένδυμα περιπάτου και χαλαρή διάθεση. Τεντώστε τα αυτιά σας, τεντώστε το μυαλό σας, τεντώστε τις αισθήσεις σας.
Αν δεν μπορείτε να μας δείτε
Ακούστε μας
Αν δεν μπορείτε να μας ακούσετε
Φανταστείτε μας
Artwork: Aëla Labbé