Ω! Ω, συ ραδιοφωνο!

Ω! Ω, συ ραδιόφωνο!
Ω! Τι σου χρωστάω, ραδιόφωνό μου
Σ’ακούω κι η θλίψη μου φεύγει,
Σ΄ακούω και το σκοτάδι διαλύεται
Γιατί τ’ αστέρια όλα στο δωμάτιο μου φέρνεις.
Ω! Ω, συ ραδιόφωνο!
Ο πιο καλός, ο πιο διασκεδαστικός μου
Φίλος είσαι εσύ.
Μουσική μου δίνεις, χορό και χαρές που
Ποτέ δεν είχα γνωρίσει.
Ω! Ω, ραδιόφωνο, λάμπω κι ακτινοβολώ
Κι αυτό
Σε σένα το χρωστάω…
Στίχοι λαϊκού τραγουδιού, 1936