NEΕΣ ΦΩΝΕΣ, ΝΕΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

 
 
Έφτασε ο καιρός, άρχισαν οι βροχές, έφυγαν τα χελιδόνια
ερχόμαστε εμείς. Αύριο ανακοινώνουμε το νέο μας πρόγραμμα.
Σήμερα σας ανακοινώνουμε τα νέα μέλη της οικογένειας μας.
Ολόφρεσκες φωνές, νέες ιδέες και λέξεις με φτερά, να πετάξουν
όσο μακριά μπορεί να φτάσει ο ανθρώπινος νούς.
Είμαστε πολύ περήφανοι και νοιώθουμε ιδαίτερη τιμή
να τους έχουμε ανάμεσα μας.
Κυρίες και κύριοι, δυό τρία πράγματα που θα έπρεπε
να ξέρετε γι αυτούς, που θα σας φέρνουν μουσική, συντροφιά,
παρηγοριά, στήριγμα και ελπίδες από τη συχνότητα του
CLIPART Radio
για όλη την υπόλοιπη χρονιά
που προβλέπεται να είναι δύσκολη
αλλά όλοι μαζί μπορεί να την κάνουμε
– το ελάχιστον – υποφερτή, ανθρώπινη
αξιοπρεπή.
 

 
ΚΩΣΤΑΣ ΑΓΟΡΑΣΤΟΣ
«Βιογραφικό σημείωμα, ναι, αλλά εγώ εκτιμώ πάρα πολύ όσους ασχολούνται μαζί μου, για να τους πλακώνω στα χρονολογημένα γεγονότα και στις άχαρες αλήθειες. Ας πούμε λοιπόν, ότι είμαι το άθροισμα των ανθρώπων που με διαμόρφωσαν, μια χαρούμενη κακοφωνία κι ένα χάος από ιδέες που καίγονται από πόθο να πραγματωθούν μέσα στο αντίθετό τους».
 

 
Filtig ≈
{[(καταστασιακή ένταση + αυτο-ειρωνική διάθεση)
− απλοϊκές γενικεύσεις
÷ ¾ βερολίνο + ¼ θεσσαλονίκη]
+ κίτρινο, √avant garde εξπρεσιονισμός
× [(μεταμοντέρνο < ρομαντικό) ± κυνικά τέρατα}
⁄ 34 χρόνια
 
 

 
ΝΙΚΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ
Μεγάλωσα σε νησί και σε θάλασσα
Αλλά η πατρίδα μου ειναι η Αγάπη
και ο καλοκαιρινος ουρανος.
Μια ζωή μέσα στους δρόμους και τις νύχτες
Αθηνα Παρισι, Μανστεστερ Νεα υορκη
Από το θεό παιδεύομαι  και το θεό παιδεύω
Αγαπάω τις μουσικές και τα τραγουδια γιατί
Λένε πάντα την αλήθεια
αλλά και τα ψέματα
αυτά τα ωραία ψέματα
που λατρεύω να πιστεύω
Γιατί τα τραγουδια δε με πρόδωσαν ποτέ.
Άσωτος γιος και αισθηματίας,
ενας «αστροναύτης» part time ,
ένεκα η κρίση,
πιστεύω στους δικούς μου άγιους,
στο μάτι και σε αλλά σημεία του σώματος.
 

 
Μάρα Τσικάρα
Πιστεύω εις έναν άνθρωπον θεόν, πατέρα μάνα εργάτην εραστήν, μοιροκράτορα ποιητήν, ουρανού γης κι ανοιχτού ορίζοντα, ορατών τε πάντων και αοράτων. Και εις ένα σκαμπό που χάσκει δίπλα και θα ‘ρθεις να το γεμίσεις. Να το κάτσεις ή να το σηκωθείς. Μόνο μην του θυμώσεις και το σπάσεις. Πιστεύω πως ξέρεις να χαϊδεύεις να ερωτεύεσαι να μοιράζεσαι και ν’ αγαπάς. Να βγάζεις το σκασμό σε μια συναυλία όταν αυτό που ακούς πονάει. Ξέρεις να λες μπράβο, ευχαριστώ, μαλακία μου, αντίο, ίσως και συγγνώμη. Πιστεύω. Έχεις ακούσει τον ήχο που κάνουν τα βλέφαρα όταν ανοιγοκλείνουν. Τον ήχο που κάνουν οι παλάμες όταν γουστάρουν και επικροτούν; Εκείνον που βγαίνει όταν δεν βγαίνει; Πιστεύω στις μυρωδιές στις προθέσεις στις στιγμές στις αλήθειες στις σιωπές. Και εις ένα πνεύμα ναυάγιον, μα κύριον, ζωοποιόν, εκ της ψυχής εκπορευόμενον, λαλήσαν δια των κραυγών, των δακρύων και των οργασμών. Πιστεύω. Στις συναντήσεις ταινιών, θεατρικών ομάδων, ποτηριών. Σε πιστεύω όταν μου λες να δέσω το ποδήλατο πάνω στο δικό σου, όταν δεν τσιγκουνεύεσαι τσιγάρα τσίχλες εισιτήρια σοκολάτα σπίρτα σκέψεις χρόνο μουσική. Και πιστεύω. Εις μιαν πόλιν δημιουργικήν, ζωντανήν κι ανθρώπινην, μες τα λάθη τα στραβά τα κακώς ποιηθέντα, ου γεννηθέντα μα… αλλάζοντα, αν θέλεις. Ομολογώ τις αδυναμίες μου, τις γκρίνιες μου, το εγώ. Και προσδοκώ. Να γίνει πιο συλλογικό.
Παράλογο;
 

 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ
Γένους αρσενικού. Φυλή Καυκάσια.
Αθήνα αρχικά, Θεσσαλονίκη στη συνέχεια και Λευκάδα σταθερή αξία. Μεταξύ άλλων, Φυσικός, Ηλεκτρονικός, ερασιτέχνης κιθαρωδός και, τελευταία, αρθρογράφος/ανταποκριτής συναυλιών και θεατρικών.
Μουσικά ακούσματα πολλά και αναμεμειγμένα. Ένα αλαλούμ.
Οπαδός της αναγκαιότητας της αιτιοκρατικής τυχαιότητας.
 

 
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΙΧΩΡΙΤΗΣ
Ο Κωνσταντίνος είναι ένας άνθρωπος που έχει ιδιαίτερη σχέση με τον σουρεαλισμό. Οι επιλογές του αλλά και ο τρόπος που αυτές γίνονται δεν υπακούν πάντα σε αυτό που ονομάζεται λογική.
Βρίσκεται στην διαρκή αναζήτηση του ιδανικού.
Στο λύκειο άλλαξε τρεις φορές δέσμη, ενώ στο πανεπιστήμιο άλλαξε τρεις σχολές. Κατάφερε να ολοκληρώσει την τελευταία με αποτέλεσμα να  αυξήσει το ανθρώπινο δυναμικό των πολιτικών μηχανικών της χώρας. Τελικά έγινε φωτογράφος αφού αγκάλιασε τις ανησυχίες του και αυτή τη σχολή.
Εάν τον γνωρίσετε τυχαία μην τον ρωτήσετε με τι ασχολείται εάν δεν θέλετε να τον δυσαρεστήσετε. Μιλήστε για αγαπημένα φαγητά και χρώματα καλύτερα.
Έχει ένα σημαντικό μειονέκτημα, ότι δεν έχει μειονεκτήματα.
 

 
ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΛΗΣ
Ο Κώστας γεννήθηκε το 27 π.Χ. στο Σηκωβάρα Σηκωχτύπα της Κουινσραϊχίας (ή Κουινσραϊχιάς – προφέρεται κι έτσι, κατάτι πιο λαϊκά). Σε ηλικία δεκαοχτώ μηνών του ζητήθηκε να λύσει το γρίφο των υποατομικών σωματιδίων, κάτι που δεν έγινε ποτέ μια και σε τέτοια ηλικία ένας άνθρωπος ούτε «μπαμπά» δεν μπορεί να αρθρώσει, πόσο μάλλον… Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών διακτινίστηκε (δεν γνωρίζουμε πως – ψέμα) στο 1988 και από τότε ταλαιπωρεί θνητούς και αθανάτους με τις πάρλες του και την εμμονή του για την παρασκευή ελιξιρίου που θα μετατρέπει τους πολιτικούς σε γουρούνια και τους δημοσιογράφους σε πολύσπορες μπαγκέτες.
Δεινός αθλητής (δεν έχει χάσει μεγάλη διοργάνωση στην τηλεόραση, εκτός από αυτές που προηγήθηκαν του διακτινισμού), οπαδός της θεωρίας «Μην αναβάλεις ποτέ για αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σε έξι-εφτά βδομάδες», υπέρμαχος της ανεξαρτητοποίησης του οροπεδίου του Γκίνανη (ευρίσκεται κοντά στον όρμο του Πυριακωνίου – σιγά μην σας πούμε που είναι κιόλας) και φίλος των απανταχού θιασωτών των πανέμορφων κοριτσιών χωρίς καμία μα καμία δεξιότητα, ο Κώστας είναι διευθύνων σύμβουλος της κρατικής τηλεόρασης του Γκουάμ και υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του πρωθυπουργού της Γουινέα Μπισάου (αμφότερες αποστολές παρελαύνουν σχετικά κοντά στους Ολυμπιακούς αγώνες).
 

 
Μάζαρης Μάριος
Κοιτά εκεί ψηλά. Ο ουρανός είναι μια πάγια συνθήκη ονειροπόλησης
μόνο για σένα και λίγο για κείνον , αν τον υπολογίσεις στη γαλαζομοιρασιά σου.
Μην φανταστείς,
μαζεύει ουρανό απ’τα απορρίμματα
πάντα του αρκεί το λίγο γιατί βρίσκει πάντα μπόλικο πεταμένο
και τον συρράπτει
ίσα να μην ξηλώνονται τα σύννεφα
προτού τον σπαταλήσει σχεδιάζοντας
αυτά που κάποτε θα γίνουν κατορθώματα.
Πιο πάνω όμως κι από τα κατορθωτά,
τ’αρέσει που ο ουρανός του συγκεντρώνει όλα του τα ακατόρθωτα.
Κοιτά εκεί ψηλά. Η αγκαλιά είναι μια πάγια συνθήκη ονειραντάμωσης
μόνο για σένα και λίγο για κείνον, αν τον υπολογίσεις στους ανοικτούς λογαριασμούς σου. Και μέχρι τότε θα τον βρεις σε κάποια αίθουσα της χώρας και του κόσμου του,  στα μάτια μπροστά μικρών παιδιών να παίρνει μαθήματα.
 

 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΟΡΛΗΣ
Με λένε Δημήτρη και είμαι καλά. Όχι δεν άρχισε η ψυχοθεραπεία, είναι το κείμενου που (υποτίθεται πως) θα σας εξηγήσει τι είμαι. Πρόσφατα γεννημένος στη μπουζουκομάνα / ροκ_πόλη Θεσσαλονίκη, από βρέφος άκουγα κράματα του είδους [Scorpions], αλλά μετά αλλάξανε τα πλάνα μου και πήγα από τη μάνα μου. Σπουδαράζω…εεε..σπουδάζω Ηλεκτρολόγος Μηχανικός & Μηχανικός Υπολογιστών στο ένδοξο ΑΠΘ και όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω παιδί. Επί σειρά ετών προσπαθώ, χωρίς επιτυχία ευτυχώς, να κάνω πραγματικότητα το μότο “το αλκοόλ με έσωσε απ’ τον αθλητισμό”, αν και συχνά έφτασα αρκετά κοντά. Η πιο δύσκολη ερώτηση που μπορείτε να μου κάνετε είναι “τι μουσική ακούς;”, ελπίζω η εκπομπή να σας το απαντήσει.Το μοναδικό σχετικό στοιχείο που θα διαβάσετε εδώ είναι το ότι γεννήθηκα το σωτήριο έτος 1991 [δεν ξέρω κινέζικα ζώδια – ούτε τα κανονικά – πείτε μου σας παρακαλώ τι είμαι], χρονιά που κυκλοφόρησε το άλμπουμ που μπορεί να ισχυριστεί πως μου άλλαξε τη ζωή. Αυτά τα λίγα, αν δε σας κάλυψα τα λέμε τις Κυριακές τα βράδια.